Door Gert Cauwenbergh
25/05/2020
Of tendensen zich doorzetten of verwateren weten we pas als we terugkijken op een belangrijk tijdvak. Vandaag appreciëren(1) vele Vlamingen een tuin, dat stukje geregelde natuur waarin we ons toch even volledig vrij voelen. De quarantaine, uit eigen wil of opgelegd, laat de wens met elke maatregel groeien. Over 5 jaar weten we of die tendens zich definitief doorzet. Helaas is het dan te laat om actie te nemen. Beleid is voor vandaag, het resultaat voor later.
Een vorige On the Spot(2) belichtte de mogelijkheid om de lintbebouwing te versterken(2): ieder zijn eigen huis, zijn eigen tuin. Daarvoor waren natuurlijk voor- maar vooral veel tegenstanders.
Als we nu eens voor de EN-EN gaan zoals 2600 jaar geleden; elk zijn tuin maar boven, achter, naast het appartement, de Tuinen van Babylon in onze eigen steden en verstedelijkte gebieden zeg maar. Minder gelijkvloerse grondoppervlakte benutten met woongelegenheden in de hoogte ieder met een tuin van pakweg 20m².
De ontwerpen zijn er(3), de beloftes ook voor 2015, 2017… ja, inderdaad in het verleden. Technisch en architecturaal kan het dus.
Voor ongeveer alles hebben we regels, geboden en verboden. Voor schaamteloze promotoren die appartementen als hokken gestapeld hebben waar recent teveel Vlamingen in opgehokt werden niet.
Komen er stedenbouwkundige antwoorden die de toekomstige (zelf)quarantaine mentaal en fysiek draaglijker maken voor de kleiner behuisde inwoner? Kijkt onze regelneef eindelijk eens vooruit?